Ποιήματα 1971-2021, 2022, Στίξις, Ποίηση
Στον τόμο Ποιήματα (1971-2021) του Γιώργου Δουατζή, περιλαμβάνονται όλες οι ποιητικές συλλογές και συνθέσεις του ποιητή ως τις πρώτες δημοσιεύσεις σε Ανθολογίες από το 1971. Στα πενήντα αυτά χρόνια παρουσίας, ο Γιώργος Δουατζής έχει χαράξει τον δικό του δρόμο στην ποίηση. Με ύφος λιτό και εύληπτο προσεγγίζει θέματα καθημερινά, υπαρξιακά, κοινωνικά. Ευλόγως η ποίησή του χαρακτηρίστηκε πολιτική, στοχαστική, ερωτική, αφού η γραφή του αγγίζει όλες τις πτυχές του ανθρώπινου γίγνεσθαι και καλεί τον αναγνώστη να συμπορευτεί μαζί του σ’ έναν αγώνα που, αν και δύσκολος πολλές φορές, αξίζει τον κόπο να τον τολμήσεις, «για να γίνει το ανέφικτο εφικτό… να διασωθεί η αξιοπρέπεια του πολίτη», όπως γράφει. Ο Κ. Γεωργουσόπουλος για τον Γ. Δουατζή στην εφημερίδα ΤΑ ΝΕΑ «Ποίηση ακμαία, ηχηρή, καταιγιστική, που τη σηκώνει στα χέρια του πότε σαν σημαία και πότε σαν όπλο, και πάντα σαν ανθρώπινη προσφορά». «Ο Δουατζής έρχεται να πει ότι η ποίηση είναι έκθεση στον δημόσιο διάλογο, αυτόν που μέχρι τώρα μας είχε συνηθίσει η μεγάλη ποίηση. Είναι μια ποίηση διαλόγου με τους μεγάλους προπάτορες». «Η ποίηση του Γιώργου Δουατζή με μοναδική καθαρότητα και ευστοχία τής κάθε λέξης, καταφέρνει το γνωστό ιδανικό —για τους περισσότερους ποιητές τουλάχιστον— να ενώσει ποίηση και φιλοσοφική σκέψη. Δεν θυμάμαι, απ’ όση ποίηση έχω διαβάσει τέτοια αρτιότητα του ποιητικού λόγου, όπως του Γιώργου Δουατζή». Η Ευσταθία Δήμου γράφει για τα «Ποιήματα 1971-2021» Η Κατερίνα Δασκαλάκη γράφει για τα «Ποιήματα 1971-2021» Η Διώνη Δημητριάδου γράφει για τα «Ποιήματα 1971-2021» Το χάρισμα Όσο περνάει, τόσο μικραίνει ο χρόνος φθίνουν φίλοι κι ελπίδες ακατάπαυστα σαν άχρηστο περιτύλιγμα δώρου πολύτιμου το βράδυ της γιορτής Ωστόσο, έχουμε πάντα τον καιρό να δώσουμε ως ακριβή σκυτάλη την πείρα που μας έδωσε η ζωή στα νιάτα που φτάνουν ανυποψίαστα ενίοτε αλαζονικά κι ελπιδοφόρα για να μην είναι οι μέρες λυπημένες Απόμειναν οι πραγματικές ανάγκες περίσσεψαν οι κουβέντες με τον εαυτό γέμισε η ψυχή ώριμη συμπόνια για έναν κόσμο που ολισθαίνει καταστροφικά και μας φορτώνει ενοχές για όσα δεν κάναμε σε αυταπάτες ευημερίας ξεχασμένοι Χάρισμά σας η εμπειρία απ’ τα λάθη μας όχι από δίψα μεγάθυμης υστεροφημίας αλλά μήπως προλάβετε την επανάληψη και δρέψετε στην ώρα τους εκείνους τους καρπούς που εμείς αφήσαμε και σάπισαν στο χώμα
Τάσος Λειβαδίτης (1976)
Κώστας Γεωργουσόπουλος (2016)
Κατερίνα Αγγελάκη Ρουκ (2019)