«Μια δοξαριά». Ποίημα του Γ. Δουατζή με αφορμή τα πενήντα χρόνια εκδοτικής του παρουσίας.

Μια δοξαριά στον άνεμο η γραφή και πέρασαν κιόλας ή μόλις πενήντα χρόνια μοιρασιάς με διψασμένες τις λευκές σελίδες στο τραπέζι που ζήταγαν, ζητούν όπως κι εσύ δικαιολογία να υπάρχουν Βγήκαν ολόγιομες στην Αγορά βορά σε αδηφάγους αναγνώστες καρποί νυχτερινής μοναχικότητας για κείνους που ξεδίψασαν με στίχους-στάλες λύπης, χαράς, καμάτου και ελπίδας στάλες που πήραν.. Περισσότερα…