Χάρτινοι απόγονοι, 2021, Στίξις, Ποίηση

 

Δυο λόγια για το βιβλίοΕίπαν - έγραψανΔείγμα γραφής

Μία ακόμα συλλογή ποιημάτων επιλεγμένων από τη σοδειά των τελευταίων δύο ετών. Ομολογώ, ότι με όποιο είδος γραφής κι αν ασχοληθώ, η Ποίηση ξεπετιέται απρόσκλητη και πάντοτε θα γεννιέται ένα ποίημα. Στο δεύτερο σκέλος του βιβλίου υπάρχουν ποιήματα που γεννήθηκαν την περίοδο της επιδημίας του κορωνοϊού. Άλλωστε, για έναν ποιητή είναι η αναπόφευκτη η ματιά στον διπλανό, στην κοινωνία και τις ανθρώπινες πληγές.

Άχνα

Το ποίημα είναι η άχνα της εκπνοής του ποιητή

σ’ έναν αρχέγονο καθρέφτη

όπου χαράζει στίχους με το δάχτυλο

κι όταν αφανιστούν από τον άνεμο

βλέπει ολόγυμνο το πρόσωπό του

 

Στίχοι οι μέρες

Στίχοι είναι οι μέρες μου από καιρό

ροδίζουν την αυγή

λάμπουν καταμεσήμερο

σκουραίνουνε τις νύχτες

πότε μικραίνουνε βαριεστημένα

κάποτε μεγαλώνουν ρωμαλέα

ή νοσηρά αδειάζουν σαν ψυχές

 

Παρότι οι στίχοι μου είναι ημέρες

αρνούνται κάθε χρονομέτρηση πεισματικά

αρνούμενοι να δουν το τέλος

μιας και αυτάρεσκα ελπίζουν

ότι αυτοί θα επιζούν ολόκορμοι

σ’ ένα χαρτί, στον ηλεκτρονικό σας ουρανό

όταν εγώ δεν θα υπάρχω πια

στον φυσικό μας κόσμο

 

Κι αν ευτελίσετε τις δοξασίες μου

διερωτώμενοι για δίψα υστεροφημίας

ή ματαιοδοξίας έξαρση

οι απαντήσεις καιροφυλακτούν

στη διαφάνεια των στίχων-ημερών μου

που συντροφιά σάς κράτησαν

χίλιες και μια ευαίσθητες νύχτες