Το χρειάζομαι το φως. Για να επιζητώ τα δυσπρόσιτα του νου. Για να δω καθαρά το απειλητικό κενό ανάμεσα σε αυτό που λέμε άνθρωπος της καθημερινότητας και σε αυτό που λέμε διαχρονικά άνθρωπος, αυτό που συνθέτει την ανθρωπότητα ως ιστορία. Και παράλληλα θέλω να δω τον μη χρόνο στην πλήρη διάσταση της ανυπαρξίας του.

Θα μου πεις, ίσως εύλογα, ότι ζητώ πολλά. Όμως θέλω να φανταστείς τον εαυτό σου κενό επιθυμιών. Και τότε να μου πεις: Θα ήταν η ζωή ζωή;