… έμαθα καλά ότι ως και επιθυμίες μας κατασκεύασαν για να εξαρτηθούμε από τη συνεχή εκπλήρωσή τους…

…Μπήκαν, βλέπεις, σε καλούπια σύνθλιψης αρχέγονες επιθυμίες, αντικαταστάθηκαν από τεχνητές καινούργιες, πάντοτε για το καλό μας, και κυρίως για να νιώθουμε ευτυχείς. Κι έγινε ο άνθρωπος, η ίδια η ζωή μας, προϊόν προς κατανάλωση, οι πλασματικές επιθυμίες έγιναν ανάγκες και ζητούν κι άλλα προϊόντα για να πληρωθούν κι αρρώστησε η ψυχή μας πολύ και μας τα δίνουν όλα απλόχερα −τι σωτήρες της ευτυχίας μας θα ήταν άλλωστε−  ψυχοφάρμακα, κατευναστικά, καύσιμα και καλλυντικά για προσομοίωση σε πρότυπα ισοπεδωτικής τηλοψίας. Εκεί ήταν που τον ρώτησα: Τι είναι ευτυχία; Χωρίς να σηκώσει το βλέμμα από το μικρό καράβι, είπε με πολυταξειδεμένη φωνή: Ευτυχία είναι να μην επιζητάς την ευτυχία. Είτε διότι νομίζεις ότι την έχεις, είτε διότι αρνείσαι την κατασκευή της, άρα δεν τη χρειάζεσαι. Και τότε, θα την βρεις…