26 Oct 2020

Χρόνου σκιά – Κατερίνα Αγγελάκη-Ρουκ

0 Comment

Γεννήθηκε η «Χρόνου σκιά» (μέσα του άραγε;) και λέει ο Γιώργος Δουατζής πως νιώθει «όπως σε εκείνες τις γόνιμες σιωπές / που σου αποκαλύπτουν τον κόσμο». Αργότερα θα ανακαλύψει την «ύψιστη αξία του ανεπανάληπτου» ή  και θ’ ακούσει «λόγια, βαρύτερα από τη σιωπή».

Η ποίηση του Γ.Δ. με μοναδική καθαρότητα και ευστοχία τής κάθε λέξης, καταφέρνει το γνωστό ιδανικό –για τους περισσότερους ποιητές τουλάχιστον– να ενώσει ποίηση και φιλοσοφική σκέψη. Ακολουθώντας αυτό το μονοπάτι ο Γ.Δ., φτάνει, με απόλυτη φυσικότητα, να ενώνει τα αντίθετα και να καταλήγει να ζει μια γιομάτη ζωή. Λέει: «Ψάχνω στο βάθος του ορίζοντα / με μάτια τυφλού / σχεδιάζω το αβέβαιο μέλλον μου / και ζω ένα υπέροχο παρόν / υπέροχο απλώς γιατί το ζω». Προσοχή όμως. Η συνύπαρξη αυτή των αντιθέτων δεν σημαίνει την κατάργηση των στοιχείων που τα χωρίζουν. Αντίθετα, ο Γ.Δ. τα τονίζει και με την ποίησή του είναι σαν να σκάβει στη ρίζα των πραγμάτων, πριν ακόμη καλλιεργηθούν οι διαφορές τους. Και όχι μόνο. Ο Γ.Δ. προχωράει και στην ανάλυση στοιχείων της πραγματικότητας που θεωρούμε αυτονόητα: «Ξέρεις γιατί τα συναισθήματα είναι άυλα; Για να μην τελειώνουν». «Τα ηλιοβασιλέματα που διαρκούν ελάχιστα και γι’ αυτό έχουν αξία». «Όπως ενώνονται οι ράγες όταν μακραίνουν στον ορίζοντα, έτσι ενώνονται οι ζωές μας μέσα στον χρόνο».

Είναι κι ένα άλλο επίπεδο που χειρίζεται Γ.Δ. Είναι αυτό της αυτογνωσίας, χωρίς όμως τις «άκαρπες μύριες ενδοσκοπήσεις». Ψάχνει, λέει, «μήπως και βρω το ανέφικτο / να δω πραγματικά ποιος ήμουν». Εφαρμόζοντας κι εδώ τη δική του μέθοδο ανάλυσης, κρίνει αυστηρά και συγχρόνως δικαιολογεί τη στάση του απέναντι στην ίδια του τη ζωή –αισθάνεται υποχρεωμένος να την υπερασπιστεί– όπως και το αντίθετό της τον θάνατο αν, όπως λέει, «ανακαλύψεις της φύσης τη σοφία / που σου ’δωσε το δώρο του θανάτου / αφού χωρίς αυτόν πλήξη / ανιαρή ζωή, καμιά ανακύκλωση / και η δημιουργία περιττή».

Τα παραδείγματα σύζευξης ποίησης και φιλοσοφίας δεν σταματούν εδώ. Βρίσκονται, θα ’λεγα, σε κάθε στίχο της συλλογής «Χρόνου σκιά». Δεν θυμάμαι, απ’ όση ποίηση έχω διαβάσει –πρόσφατα τουλάχιστον– τέτοια αρτιότητα του ποιητικού λόγου, όπως του Γιώργου Δουατζή, που με τόση σαφήνεια εκφράζει το απόλυτα άγνωστο της ύπαρξης, ίσως όχι και μόνο σ’ αυτή τη γη.

Προηγούμενο
Επόμενο
[top]
About the Author
douatzis