26.2.24
Άρθρο του Γιώργου Δουατζή: Συνέδριο ή αρένα;
Οι εργασίες του συνεδρίου του ΣΥΡΙΖΑ είχαν ενδιαφέρον για κάθε πολίτη – ανεξαρτήτως κομματικών επιλογών – που αποδέχεται ως αυτονόητο ότι για να λειτουργήσει η Δημοκρατία, απαιτείται ισχυρή αντιπολίτευση με συγκροτημένο πολιτικό λόγο, ώστε να μπορεί αυτή να δρα επαγωγικά προς όφελος του τόπου.
Αποτέλεσμα των εργασιών του συνεδρίου ήταν η νίκη του Στέφανου Κασσελάκη έναντι όσων τον αμφισβητούσαν, η νίκη του νέου έναντι του παλιού, η νίκη των πολλών έναντι των λίγων. Ήταν όμως αυτό ένα συνέδριο παραγωγής πολιτικής; Σαφώς όχι.
Ήταν ελάχιστες οι αναφορές στα μεγάλα προβλήματα του τόπου, οι προτάσεις για συγκροτημένη στρατηγική άσκησης πολιτικής, ο καθορισμός βασικών αξόνων ιδεολογικοπολιτικής πρότασης. Κι όσες υπήρξαν, καταποντίστηκαν από τα μικροκομματικά λογίδρια για την καταλληλότητα ή μη του προέδρου του κόμματος. Άδειασε κι άλλο η έννοια της λέξης «σύντροφος», λέξη κενή περιεχομένου πλέον…
Η συνολική εικόνα του συνεδρίου της Αξιωματικής(;) αντιπολίτευσης ήταν απογοητευτική. Πασιφανής η έλλειψη σεβασμού στους ομιλητές. Οι επιδοκιμασίες ή οι αποδοκιμασίες θύμιζαν όχλο που δρούσε με κυρίαρχο το θυμικό, παρά τη λογική. Οι προσπάθειες επιβολής των απόψεων των μεν έναντι των δε δια βοής και η προσπάθεια να μην ακουστούν οι μη αρεστές προτάσεις, ήταν μια μορφή άσκησης βίας.
Όταν επικυριαρχούν κινήσεις προς άγραν καρέκλας, όταν το εγώ υπερτερεί του εμείς, όταν οι συλλογικές διαδικασίες δεν έχουν μπει στη συνείδηση των συνέδρων ενός κόμματος, τότε το λιγότερο για το κόμμα και τον τόπο είναι να αναλογιστούν όλοι τις ευθύνες τους. Ευθύνες για το είναι και το φαίνεσθαι του κόμματός τους.
Εύλογες οι διερωτήσεις: Το πρόβλημα του ΣΥΡΙΖΑ είναι ο Κασσελάκης ή η έλλειψη συσπείρωσης, συλλογικής δουλειάς και παραγωγής πολιτικής πρότασης; Αν έγιναν λάθη από τον πρόεδρο του κόμματος, έπρεπε να διογκωθούν ή να απομειωθούν οι επιπτώσεις τους, σε κλειστό κύκλο των αρμοδίων οργάνων; Όλοι κρίνονται, καθώς και ο πρόεδρος του κόμματος, αλλά όχι με την περιδιάβαση ραδιοτηλεοπτικών σταθμών, όταν υπάρχουν αρμόδια όργανα του κόμματος. Κατάλαβαν οι σύνεδροι και τα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ ότι οι καιροί ου μενετοί;
Όσο για τη στάση του… επιφανούς κ. Τσίπρα – να μην μετέχει των εργασιών του Συνεδρίου, να αποφύγει να κοιτάξει κατάματα τους συνέδρους κάνοντας συσπειρωτικές προτάσεις, αλλά να πετάει ένα υπονομευτικό πυροτέχνημα περί επανεκλογής του… νεοεκλεγέντος προέδρου – το μόνο που κατάφερε ήταν η περαιτέρω αποσάθρωση της δημόσιας εικόνας του. Έτσι, που μόνον κεφάλαιο εφεδρείας για το μέλλον δεν μπορεί να αποτελεί.
