Ποια είναι η κινητήρια δύναμη της ζωής; Της γραφής; Είναι οι στιγμές-αιώνες που έλεγα έφηβος, τότε που νόμιζα ότι θα άλλαζα τον κόσμο, όπως τόσοι άλλοι, που ωριμάζοντας κατάλαβαν ότι ο κόσμος αλλάζει, αλλά δεν γίνεται καλύτερος για τους ανθρώπους. Είναι η κραυγή που βγαίνει από τα πιο βαθιά του εσώτερου εαυτού, σαν ένας ανεστραμμένος καταρράκτης-πίδακας που θέλει να καλύψει ολόκληρο το σύμπαν. Είναι οι στιγμές που ασυνείδητα οικοδομείς ένα έργο, για να ανακαλύψεις την επομένη με πλήρη συνείδηση, γιατί και πώς υπάρχει.