Το τόσο βολικό για τους εξουσιάζοντες (ένθεν κακείθεν) τσουνάμι αποκαλύψεων για βιασμούς που κατακλύζει την ενημέρωσή μας, αποτρέπει τη συνειδητοποίηση των προβλημάτων μας, την ουσιώδη πολιτική κριτική και κρύβει καλά τους κάθε λογής βιασμούς που ζούμε καθημερινά.

Απόπειρα καταμέτρησης (δίχως ιεράρχηση): Προσπάθεια χειραγώγησης από τα μέσα ενημέρωσης. Εκμετάλλευση εργαζομένων με αφορμή την κρίση. Ληστείες και διαρρήξεις των σπιτιών μας.  Ενδοοικογενειακή βία. Κακοποίηση παιδιών. Εκπαιδευτικό σύστημα. Αναγκαστική ανεργία. Ελλιπής κάλυψη τρίτης ηλικίας.  Άσκηση κρατικής βίας. Επιβολή καταναλωτικών συνηθειών. Επιβολή αισθητικών προτύπων. Κακοποίηση ελληνικής γλώσσας. Διατήρηση ασφυκτικών στερεοτύπων. Αποβλακωτικές τηλεοπτικές εκπομπές. Παραβίαση προσωπικών δεδομένων. Προβολή σκουπιδιών ως προϊόντων λογοτεχνίας, γενικότερα τέχνης. Χυδαίες επιθέσεις διαφωνούντων στο διαδίκτυο.

Όλα αυτά συνιστούν τον πλέον απεχθή βιασμό: Αυτόν της αξιοπρέπειας του πολίτη.

Ατέλειωτος ο κατάλογος των κάθε λογής βιασμών στην καθημερινότητά μας. Με την επανάληψη περνούν στη συνήθεια και τη συγκατάβαση, με επιμύθιο το «δεν βαριέσαι, τίποτα δεν αλλάζει». Όμως, όλα αλλάζουν, ο κόσμος τρέχει. Πεισματικά αρνούμαι πως χάθηκαν οριστικά πυξίδες και προσανατολισμοί κι ας χαρακτηριστώ αιθεροβάμων. Και όχι. Δεν θα βαρεθώ ποτέ…